LOON OP ZAND – De uit Loon op Zand afkomstige veteraan Gert Nieveen (36) is een van de militairen die uitgenodigd is voor de erehaag bij de Nationale Dodenherdenking op de Dam. Nieveen werd de afgelopen twee jaar ook uitgenodigd voor de erehaag. Door corona vonden deze echter online plaats. “Opluchting dat je mag en blijdschap dat het kan”, antwoordt Gert als gevraagd wordt hoe hij zich voelt. “Hoe dan ook ben ik heel blij.”
Alleen rijden en schieten
Dat hij militair wilde worden, wist Nieveen al op jonge leeftijd. “Toen ik nog een klein jongetje was, vond ik de legertas van mijn vader, die ook militair was”, vertelt Gert trots. “Hij vertelde ook altijd heldhaftige verhalen over zijn tijd in Libanon. Ik was direct verkocht, dit moest ik ook worden.” Op aanraden van zijn vader ging Gert eerst een opleiding afmaken. Zijn vader had dit niet gedaan en dat werd lastig toen hij terugkwam van een missie. “‘Ga eerst maar een diploma halen voordat je, net als ik, alleen kan rijden en schieten’, vertelde hij me dan.”
Een verstandige keuze, vond ook jonge Gert. Zo ging hij aan de slag om zijn zorgdiploma te halen. De droom om militair te worden liet hem alleen niet los. “Na mijn opleiding heb ik me direct aangemeld voor het leger. Door mijn zorgdiploma werd ik algemeen militair verpleegkundige.”
4 mei
Nieveen wist in zijn jaren in het leger op te klimmen tot sergeant-majoor. Zijn lange loopbaan bij Defensie maakte hem een geschikte kandidaat voor de erehaag tijdens de dodenherdenking op de Dam. De erehaag, oftewel erecouloir, bestaat uit zestig veteranen en zestig actief dienende veteranen. Het koningspaar loopt langs deze veteranen en militairen af op weg naar de plek waar zij traditiegetrouw een krans neerleggen. “De erehaag is eigenlijk bedoeld om de gesneuvelde soldaten die herdacht worden een gezicht te geven. Zelf ken ik militairen die collega’s zijn verloren in Afghanistan. Naar die mensen gaan mijn gedachten uit in de twee minuten stilte.”
Vader en zoon
De uitnodiging om fysiek aanwezig te zijn op de Dam bij de herdenking liet twee jaar op zich wachten. Gert werd de afgelopen twee jaar namelijk ook al uitgenodigd voor de herdenking, maar moest deze digitaal bijwonen. Vorig jaar was de herdenking wederom digitaal, maar deze was desondanks heel bijzonder voor Nieveen.
“Vorig jaar werd voor de dodenherdenking bijzonder aandacht besteed aan het verhaal van mijn vader en mij. Er werd een videoreeks gemaakt over onze verhalen en die werd uitgezonden met tijdens de herdenking. Toen ik deze met mijn vader op de bank aan het kijken was, kregen we toch wel allebei kippenvel. Trots overweldigde mij op dat moment.”
Vrijheid
De oorlog in Oekraïne onderstreept voor Gert hoe belangrijk een dodenherdenking en Bevrijdingsdag zijn. “Wat je nu in Oekraïne ziet, geeft weer dat vrijheid iets heel kostbaars is. Het benadrukt dat we die niet voor lief mogen nemen, want je ziet hoe snel hij vervlogen kan zijn.”
“We zijn ons daar soms niet genoeg bewust van. Ik hoop dat een fysieke herdenking en de verschikkingen die je bij onze oosterburen ziet, dat bewustzijn aanwakkeren. Onze eigen vrijheid mag soms wel wat meer respect krijgen.”
